به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی موزه ملی ایران، باخنهایمر در این نشست که روز دوشنبه 18 آذر 98 برگزار شد، گفت: «دوره پایانی امپراتوری هخامنشی که به سقوط آن منجر شد در گذشته آنچنان مورد توجه و تحقیق قرار نگرفته است. نگاهی جدید به این دوره می‌تواند تاریخ نگاری عصر پایانی امپراتوری هخامنشی را متحول کند.»

او در ادامه افزود: «با توجه به این‌که اوج رونق و شکوه دوره هخامنشی را می‌توان در اوایل این دوره جستجو کرد و آثار شاخص هخامنشی همگی مربوط به آن دوره است، به نظر می‌رسد، اواخر دوره هخامنشی کمتر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است و اطلاعاتی که از منابع یونانی‌رومی به دست ما رسیده معمولا اغراق شده و با پیش‌ذهنیت ارائه شده است.»

این محقق ادامه داد: «این منابع به‌طور مغرضانه‌ای، داریوش سوم، آخرین پادشاه هخامنشی را فردی ضعیف، نالایق و بی‌علاقه به امور حکومت معرفی کرده‌اند. این در حالی است که او شخصی با تجربه بود که در زمان مرگ بیش از پنجاه سال داشت.»

همچنین در این نشست با مورد بحث گذاشتن سه مکان تاریخی هخامنشی یعنی آرامگاه ناتمام داریوش سوم، دروازه ناتمام اردشیر سوم و سازه موسوم به قدمگاه – چاشتخوار، به روش‌شناسی و رویکردهای لازم برای مطالعه آثار دوره هخامنشی و شیوه‌های بررسی چنین آثاری نیز پرداخته شد و سپس سخنران دلایل خود را برای اینکه این سه مکان را مربوط به اواخر دوره هخامنشی بداند، ارائه کرد.

انتهای پیام/